Ασυνεπείς.
Ασύνδετες. Αντιφατικές.
[Ilioupoli,Athens by Dimitris Tamvakos]
Η
φίλη μου έχει αργήσει έξι λεπτά.
Είμαι
μήπως πολύ τυπική;
Ή
μήπως έχει απλώς αργήσει;
Ο
ανθρώπινος πόνος με παραλύει.
-Πότε
είσαι σίγουρη ότι έχεις ξεπεράσει
κάποιον;
-Όταν
σταματάς να ψάχνεις για αυτόν στην
συγκοινωνία.
Πόσο
έχουμε σήμερα;
Γράψε
την γαμωέκθεση!
Σε όλα τα επίπεδα τα πράγματα πάνε κάπως.
Διάβασα
πως ο Μαρξ υποστήριξε ότι
«το
κλειδί της ιστορίας είναι ο συντηρητισμός
των μαζών»
γεγονός
που υποδηλώνει ότι οι μάζες
ήταν
ανέκαθεν και θα είναι το υποκείμενο της
ιστορίας,
εφόσον
αποκτήσουν πλήρη επίγνωση της δύναμής
τους.
Με
την έννοια αυτή, η ατομική βία δεν
υφίσταται
στον
μαρξισμό που έχει ως σημείο αναφοράς
τον
ιστορικά, πολιτικά και κοινωνικά
χειραφετημένο άνθρωπο
και
μόνον οι καταπιεσμένοι
έχουν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν την βία
ως απελευθερωτικό μέσο από την άρχουσα τάξη,
έχουν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν την βία
ως απελευθερωτικό μέσο από την άρχουσα τάξη,
όταν
αυτή δεν διατίθεται να εγκαταλείψει
την εξουσία.
Αν
ο συλλογισμός μου είναι ορθός,
τότε
η βία -εν τοιαύτη περιπτώσει- νομιμοποιείται;
Και
επίσης, στην κοινοβουλευτική δημοκρατία,
που
η άρχουσα (πολιτικά) τάξη
είναι
εκλεγμένη από την λαϊκή ψήφο
και
συνεπώς έχει την λαϊκή αποδοχή,
γιατί
και πότε πρέπει να εγκαταλείψει την
εξουσία
και
τι έπεται ύστερα από αυτό;
Η μπροστινή κάμερα του κινητού μου χάλασε και
ο
ναρκισσισμός μου επλήγη.
Δεν
σε πιέζω, αλλά πρέπει...
-Έχεις
μια καλή απάντηση;
-Την
αλήθεια.
-Μία
καλύτερη;
-Την
αλήθεια.
-Μην
ανησυχείς!
-Ανησυχείς;
-Μην
ανησυχείς, γλυκιά μου!
Μπας
και...αλλά μπα...
Πόσο
θα ήθελα να αρχίσω να συλλέγω πράγματα.
Πονάει
το κεφάλι μου.
