Σε
μια δυστοπική κοινωνία όπου κάθε σκέψη
ελέγχεται από ένα απόλυτο καθεστώς
(CIVITAS), τα συναισθήματα θεωρούνται απειλή
και η ανθρώπινη επαφή χρησιμεύει μόνον
ως μέσο αναπαραγωγής, δύο άνθρωποι
ερωτεύονται και ρισκάρουν. Αυτό είναι
το σενάριο της ταινίας μικρού μήκους
Dystopia στο πλαίσιο του μαθήματος
Σκηνοθεσίας της σχολής Κινηματογράφου
του Α.Π.Θ.
Το
Dystopia έχει γρήγορη εξέλιξη, συμβολικό
και λακωνικό, δίχως να φλυαρεί, τόσο στα
επιμέρους στοιχεία όσο και στο σύνολό
του. Η αφαιρετική αισθητική και σκηνοθεσία
σκιαγραφούν απαλά χαρακτήρες και
καταστάσεις ενός οργουελικού σεναρίου
ιδιαίτερα ενδιαφέροντος. Οι ερμηνείες
άρτιες, χωρίς να εγκλωβίζονται σε
μανιέρες, υπηρετώντας πιστά το ύφος και
τη λιτότητα του σεναρίου. Η μουσική (όπου υπάρχει κι όπου δεν υπάρχει) αγκαλιάζει κι αναδεικνύει την ροή της
υπόθεσης ενω, κατ'εμέ, είναι σωστή η
επιλογή της διατήρησης ήχων του
περιβάλλοντος (μία πόρτα που ανοίγει,
βήματα από τακούνια, κ.α.) καθώς προσδίδουν
αμεσότητα και προλαβαίνουν κάποια
πιθανή υποσεινήδητη, έστω, αποστείρωση των
όσων παρουσιάζονται. Μιλάμε για μία αξιόλογη,
προσεγμένη δουλειά, η οποία διηγείται
μία ολοκληρωμένη ιστορία (με αρχή, μέση
και τέλος) μέσα σε δώδεκα μόλις λεπτά.
Έντονη φιλοσοφική διάθεση, σύγχρονη
αισθητική και μαθηματική ακρίβεια.
Η
σκηνοθεσία είναι της Σωτηρίας Παπαντωνίου,
η οποία υπογράφει και το σενάριο, και
της Ίλμα Τυρμπετάρι, στην οποία ανήκει
επίσης και η παραγωγή της ταινίας.
Διευθύντρια φωτογραφίας είναι η Στεφανία
Γεωργακοπούλου, ενω το μοντάζ έγινε από
την Ζωή Καραθανάση. Υπεύθυνη για τον ήχο
είναι η Εύη Δρακοπούλου. Την σκηνογραφία
και ενδυματολογία επιμελήθηκε η Έλενα
Κουτσού, καθώς και το μακιγιάζ μαζί με
την Ουρανία Αισθητικίδου. Την σεναριακή
υποστήριξη προσέφερε ο Παναγιώτης
Ιωσηφέλης. Πρωταγωνίστησαν, τέλος, η
Στεφανία Σιδηροπούλου και ο Γιάννης
Μαστρογιάννης μαζί με την Μυρτώ Λελόβα
και την Έλενα Κουτσού.
