Έγγραφο χωρίς τίτλο.docx

8:58:00 μ.μ.

[πηγή: http://korvjl.tumblr.com/]

Δεν ξέρω πώς να σε προσφωνήσω,

αλλά σήμερα μετρούσα ψιλά

πάνω στο γυάλινο τραπέζι της κουζίνας,

γιατί δεν έβγαινα.

Δεν έβγαινα,

σκέψου.

Ξέρουμε, όμως πως⏤

αυτό δεν είναι αλήθεια.

Ήμουν μια χαρά,

σχεδόν.

Ήθελα απλά να αγοράσω⏤

ένα εισιτήριο για τα Μέσα,

λίγο καφέ,

ένα πακέτο τσιγάρα,

καμιά- δυο μπύρες

και ενηλικίωση.

Πάνω στο τραπέζι⏤

υπήρχε ένα στυλό,

από αυτά που γράφουν οι μαμάδες

με τις χοντρές μύτες,

όταν το ενδιαφέρον-

για την γραφική ύλη

έχει παρέλθει πια από χρόνια.

Για μια στιγμή⏤

σκέφτηκα-

να φορέσω γυαλιά,

κι έπειτα θυμήθηκα-

το ενοχλητικό αψεγάδιαστο

της μέχρι τώρα όρασής μου

που δεν μου επιτρέπει-

το συγκεκριμένο αξεσουάρ.

Συνέχισα να μετράω κέρματα,

ενώ παράλληλα μού έρχονταν μνήμες

από τους προηγούμενους μήνες,

που με έκαναν να θυμώνω

και να ζορίζομαι.

Για να τις διώξω σκέφτηκα-

όλα τα χέρια που θα μπορούσαν

να ‘χαν αγγίξει-

αυτά τα ψιλά,

πριν από ‘μενα.

Θα μπορούσαν να ‘ναι-

τα δικά σου χέρια,

ή ακόμα και τα δικά μου,

όταν δεν ήταν ακόμα έτοιμα.

Τότε,

μας φαντάστηκα μαζί⏤

πάνω από ένα άλλο τραπέζι,

μιας άλλης κουζίνας

να μετράμε ψιλά που θα ‘ναι,

όμως,

άλλα ψιλά,

γιατί θα τα μετράμε μαζί

και γιατί θα τα ‘χουν αγγίξει

άλλα χέρια πρώτα⏤

μπορεί και τα δικά μας,

όταν δεν ήταν ακόμα έτοιμα⏤

κι αυτά θα ‘ταν τότε αλλιώτικα χέρια

εν αναμονή επαφής μίας μακάρι ευτυχίας.

Δεν ξέρω πώς να σε προσφωνήσω ακόμα

και κοίτα να δεις⏤

ήρθε η ώρα για την αποφώνησή μου.

Μετράω ψιλά

και σκέφτομαι τα χέρια σου-

μαζί

με τα δικά μου.

Κι αν αυτό δεν αρκεί,

για να σε προσφωνήσω κάτι-

τότε μάλλον⏤

δεν βγαίνω.

0 σχόλια

let's chat☺︎