Γραμμή 3
10:54:00 π.μ.
[Ιnstagram:@stellavel_]
Παίζω
αδιάφορα το εισητήριο στα χέρια.
Τσαλάκα.
Παρατηρώ-
τα
παιδιά με την αφέλειά τους,
τις
μεσήλικες μητέρες με τις φθαρμένες
τσάντες·
καλά
σφαλισμένες κάτω από τη μασχάλη,
τους
νέους με τ’ακουστικά,
τους
άνδρες με τις εφημερίδες.
Η
ατμόσφαιρα, ένα συνοθύλευμα·
από
καλογυαλισμένη
συστολή και φτηνή κολόνια.
Η
αμήχανη σιωπή της διαδρομής σπάνια
λύνεται-
κι
όταν λύνεται δεν είναι για καλό.
Για
λίγα λεπτά ξεχνάς·
πώς
είναι να αντικρίζεις τον κόσμο.
Κι
ύστερα σπρωξίματα στη σκάλα-
Συγγνώμη,
να περάσω;
Δρόμος.
Και
τσίχλες χιλιοπατημένες-
από
τα πάνινα ελβιέλα των παιδιών,
αποτσίγαρα,
ηλιοκαμμένοι
τουρίστες
και
πλανόδιοι·
με
ιδρωμμένα χέρια.
Καφές
σε πλαστικό και λειψές κουβέντες.
Λίγο
πιο δίπλα κάποιος ξεψυχά.
Αλήθεια,
τι πιστεύετε για την κυβέρνηση;
Κρύβω
το πρόσωπο·
στα
προσπέκτους με τα μανεκέν
και
τις προκηρύξεις
όλων
εκείνων των επαναστάσεων-
που
δεν έγιναν·
την
Πέμπτη στις έξι-
ούτε
την
Τρίτη στις εννιά.
Κλαίω
τη Γώγου.
Ελλάς,
το μεγαλείο σου!
0 σχόλια
let's chat☺︎